Rüzgarın da yardımıyla saçlarımı okşadı; “Çok gençsin” dedi. “Hiçbir şey bilmiyorsun” diye devam etti istifini bozmadan. “Ölüyormuşsun, üzgünüm” dedim. “Üzülme, hepimiz ölüyoruz” dedi.
Omzuma dokunup “Nasılsın?” diye sordu. “Yorgunum ama çok mutluyum.” dedim. “Ben de çok mutluyum.” diye ekledi. Gözlerimi kaçırdım. “Biliyorum, öleceğim” dedi ve gitti.
“You are tired, so very tired, Space Wanderer, Malachi, Unk. Stare at the faintest star, Earthling, and think how heavy your limbs are growing.” SALO – Kurt Vonnegut, The Sirens of Titan